شراب ایرانی نیز تاریخچهای طولانی دارد و این کشور از قدیمیترین تولیدکنندگان نوشیدنیهای الکلی است؛ اگرچه در دوران جمهوری اسلامی با ممنوعیت به همراه مجازات روبرو بودهاند. با وجود آنکه در دوران جمهوری اسلامی، هیچ قانونی حضور زنان در ورزشگاههای ایران را منع نمیکند، زنان، تنها در موارد محدودی برای تماشای فوتبال یا دیگر رشتههای ورزشی مردان، به ورزشگاهها راه یافتند. در مجموع میتوان عناصر فرهنگ ایرانی را که فراتر از مرزهای سیاسی ایران است، بهاختصار چنین برشمرد: ۱- زبان پارسی و گویشها و لهجههای پارسی ۲- جشنهای ملی از جمله نوروز و شب یلدا و گاهشماری خورشیدی ۳- فلسفه ۴- دینها و آیینهای زرتشتی و مهرپرستی ۵- هنر ایرانی (ادبیات و شعر پارسی، معماری ایرانی و خوراک ایرانی) ۶- فرهنگهای محلی اقوام ایرانی و ۷- موسیقی سنتی ایران. با وجود غالب بودن فرهنگ پارسی، ایران همچنان به عنوان یک کشور چند قومیتی شناخته میشود و قومیتهای لر ،ارمنی، آذری، کرد و دیگر قومیتها، هر کدام دارای آیینهای ادبی و تاریخی ویژهای نیز هستند که قدمت بسیاری از آنها به سدهها پیش بازمیگردد؛ به عنوان نمونه، در مورد ارمنیها، این آیینها به دوران پیش از میلاد مربوط میشوند. برنج یک مادهٔ اصلی در رژیم غذایی ایرانیان است و گوشت (بیشتر گوسفند) تقریباً در هر وعدهٔ خوراک ایرانی نقش دارد.

ناهار حکم وعدهٔ اصلی را دارد و شام معمولاً سبکتر است. لازم است بگوییم که این نوع فرش تراکم بیشتری نسبت به فرش a thousand شانه دارد. خاویار ایران در جهان شهرت دارد و ایران، زمانی مقام نخست تولید خاویار در جهان را داشت. ورزش زورخانهای و چوگان، در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو در ایران به ثبت رسیدهاند. فرهنگ ایران بسیار غنی است و میراث فرهنگی تاریخی ایران، در جهان بیمانند است. از دیدگاه فرهنگی، بخش اعظم تاریخ نوین ایران، به تنش میان مذهب شیعه و میراث فرهنگی ایرانی تعلق گرفت. فردوسی، تهمورث را به نوعی، آغازکنندهٔ نساجی در ایران، دانستهاست. تاریخ دقیق پیدایش نساجی در ایران، هنوز مشخص نشدهاست اما به شکل احتمالی، همزمان با پیدایش تمدن در نظر گرفته میشود. بیشتر مدالهای المپیک ایران، در رشتههای کشتی، وزنهبرداری و ورزشهای رزمی بهدست آمدهاند. در رستورانهای این کشور، بیشتر خوراک اصلی را انواع کباب تشکیل میدهد؛ رایجترین موارد آن، شامل کباب بختیاری، چلوکباب، جوجهکباب و کباب کوبیده میشود.